مداح اهل بیت (ع) حاج محمد هادی طیبی

نغمه سرایان استان مرکزی

مداح اهل بیت (ع) حاج محمد هادی طیبی

نغمه سرایان استان مرکزی

مداح اهل بیت (ع) حاج محمد هادی طیبی

مدیریت وبلاگ

تقویم ساعت

نویسندگان

۲۵ مطلب در خرداد ۱۳۹۴ ثبت شده است


آمدی سوی وطن خسته نباشی پسرم
آبرو دادی به من ، ای گل بی بال و پرم
حسرت دیدن تو موی مرا کرده سفید
ز فراق تو خم افتاده میان کمرم
مرد دریا دل من ، موج حریف تو نبود
ز چه رو غرق شدی ، دور شدی از نظرم
سالها بود و نبودت همه روز و همه شب
لحظه لحظه به خداوند قسم زد شررم
آمدی باز کنارم که نگاهت بکنم
پیش چشمان منی ، بر سر تو نوحه گرم
ز چه پنهان شده دستان تو پشت کمرت
با پدر دست بده شعله نکش بر جگرم
صورتت خاکی شده مرغک پر بسته ی من
آنچنانی که زمین خورده علمدار حرم

                                                                           شادی روح شهدا صلوات        

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ خرداد ۹۴ ، ۰۰:۲۸
یاسین
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ خرداد ۹۴ ، ۰۰:۰۱
یاسین
سلام بر رمضان

میدانی از امشب مهمان چه کسی هستی ؟

از امشب مهمان کسی هستی که معبود جهانیان و عفو کننده گنهکاران است .

از امشب سر سفره ضیافت الهی نشسته ای ...

دعای سلامتی حضرت حجت را فراموش نکن

هرکجا هست خدایا به سلامت دارش 

از هم اکنون ندای الهی العفو زیباترین ذکر ماست .



۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ خرداد ۹۴ ، ۲۳:۴۹
یاسین

تقدیم به 175 شهید غواص

گویا رسیده اند که ما را صدا کنند

ما را دوباره با خودشان آشنا کنند

برگشته اند این صد و هفتاد و پنج نور

ما را ز بند ظلمت غفلت رها کنند

هل من معین حجت حق را شنیده اند

برگشته اند باز به او اقتدا کنند

بسیار اندک اند کسانی که در عمل

جان را برای حضرت جانان فدا کنند

جان داده اند در غم و غربت به قتل صبر

تا سینه را به داغ حسین آشنا کنند

دل را به راه دوست به دریا زدند تا

دریادلانه در یم رحمت شنا کنند

سوگند می خورم که شهیدان راه عشق

با دست بسته هم گره از خلق وا کنند

باب الحوائج اند به آن ها رجوع کن

از این قبیله هر چه بخواهی، عطا کنند

                                                         شاعر : ذوالقدر


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ خرداد ۹۴ ، ۲۲:۵۵
یاسین

تقدیم به شهدای غواص


ماهی سرخ عاشق دریا

دست بسته رسیده ای از راه

صد و هفتاد و پنج حسرت را

باخود آورده ای فقط همراه

 مادرت ایستاده باحسرت

هر زمان که شهید آوردند

باز در بین تیترهای خبر

هی بخوان که شهید آوردند

 بی قرارت شده است و قطره اشک

نمکی روی زخم او شده است

دست هایی که دست بسته تو را

پیش چشم زمانه رو شده است

 صدو هفتاد و پنج زنده به گور

گنج هایی که در دل خاکند

صد و هفتاد و پنج ماهی سرخ...

و خبر ها چقدر غمناکند

در دل رود بی قراری بود

اشک مادر همیشه جاری بود

خبر آمد رسیده ای از راه

آخرین موسم بهاری بود

دل به دریا زدی ولی ای عشق

از دل خاک سر برآوردی

از سفر جز پلاک خونی خود

باخودت چیز دیگر آوردی؟

آمدی و خوش آمدی اما

مادرت بود و چشم هایی تر

جای تو بر زمین نخواهد بود

ماهی سرخ از آسمان چه خبر؟

                                                                               شاعر: مرضیه فرمانی

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ خرداد ۹۴ ، ۲۲:۴۳
یاسین

انسان برتر

  • ۳۴۸ نمایش

  • خدا به فرشته ها شعور داد ، بدون شهوت
                                     به حیوانات شهوت داد ، بدون شعور
                                        و به انسانها هردو (شعور و شهوت) را ....
     انسانی که شعورش به شهوتش غلبه کند از فرشته ها هم بالاتر است وانسانی که شهوتش بر شعورش غلبه کند  از حیوان هم پستر است


    ملاک انسانیّت، فهم پذیرش معارف و تکالیف دینى است، وگرنه انسان مانند حیوانات است. «اولئک کالانعام»

    غافلان، از حیوانات هم بدترند. «بل هم أضلّ اولئک هم الغافلون»


     (برگرفته از وبلاگ خلوت و جلوت)


    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ خرداد ۹۴ ، ۲۱:۱۰
    یاسین

    مناجات چیست

  • ۴۸۲ نمایش
  •                                       مناجات چیست؟ چرا از مناجات لذت نمی ‏بریم؟


    آنچه در ادامه می‌آید درس‌گفتارهای آیت‌الله محمد تقی مصباح یزدی در تفسیر مناجات خمس عشره است که سال گذشته در دفتر قم مقام معظم رهبری به مناسبت ماه مبارک رمضان ایراد شده است .

    وَالصّلاةُ وَ السّلامُ عَلى سَیدِ الانبیاءِ وَ المّرسَلین، حَبیبِ اِلهِ العالَمین اَبى‌الْقاسِم مُحمّد، وَ عَلى آلِهِ الطّیّبینَ الطّاهرین المَعصومین

    خداى متعال را شاکریم که توفیقى عنایت فرمود بار دیگر ماه رمضان را درک کنیم و از این خوان  گسترده ‏ى الهى بهره ‏مند شویم. امیدواریم خداى متعال به ما هم توفیق توبه نصوح و استفاده از برکات این ماه شریف مرحمت بفرماید

    مناجات یعنى چه؟

    شاید در عرف ما مناجات همین مراسمى باشد که سحرهاى ماه رمضان در بلندگوها یا در مأذنه‏ ها، کسانى با صداى بلند، اشعار و دعاهایى مى‏ خوانند؛ ولى این کیفیت‏ ها منظور نیست. کلمه‏ ى مناجات که با کلمه‏ ى نجوا هم‏ خانواده است، در اصل لغت به معناى در گوشى گفتن، راز گفتن و خصوصى صحبت کردن است. بعضى اصل مناجات را رازگویى قرار داده‏ اند. بعضى روى خلوت بودنش تکیه کرده‏ اند و گفته‏ اند اصل معنا همان در خلوت‏ بودن و خصوصى ‏بودن صحبت است. اما وقتى در میان جمعى دو نفر مى‏ خواهند خصوصى صحبت کنند که دیگرى نشنود ناچار آرام صحبت مى ‏کنند؛ پس آرام صحبت کردن یا سرّى صحبت کردن اصل مناجات نیست. اصلش این است که گفتگو خصوصى باشد که از یک طرف لازمه ‏اش در خلوت بودن است، و از یک طرف آهسته صحبت کردن .

    مناجات خواندن یا مناجات کردن؟

    بنابراین مناجات با آهسته صحبت کردن بیشتر مناسبت دارد تا فریاد کشیدن و آواز خواندن. آنها خواندن مناجات است نه مناجات کردن. مثل اینکه دعاهایى که مى‏ خوانیم دعا کردن نیست؛ بیشتر خواندن دعاست. یعنى دعایى است که پیامبر(ص)  و ائمه‏ ى اطهار، و اولیاء خدا آن دعا را در یک موقعیت خاصى گفته‏ اند و ما آن را مى‏ خوانیم و غالباً به صورت حکایت است و قصد انشاء در بسیارى از موارد نیست. بسیارند کسانى که دعا مى‏ کنند یا اصلاً معنى‏ اش را نمى‏ دانند یا توجه به معنایش ندارند. یعنى دعا مى‏ خوانند؛ نمى ‏شود گفت دعا مى‏ کنند مناجات‏ها هم که بلند خوانده مى ‏شود و گاهى به معنایش هم توجهى نیست، مناجات کردن نیست؛ این مناجات نامه خواندن است مناجات با...؟

    مناجات مى‏ تواند بین دو انسان، بین انسان و خدا و مى‏ تواند بین خدا و انسان باشد. در قرآن شریف آیاتى داریم مربوط به در گوشى گفتن مردم با همدیگر. زمانى کسانى براى اینکه خودشان را نزدیک به پیامبر اکرم(ص) نشان بدهند، براى خودشان یک تعیّنى قائل بودند،

    مى‏ آمدند نزدیک به پیغمبر مى‏ نشستند تا خصوصى با پیغمبر اکرم صحبت کنند. کسانى هم بودند که ایمان واقعى نداشتند یا منافق بودند مى‏ خواستند حرف‏هایى بزنند که سایر مؤمنین اطلاع نداشته باشند. گاهى هم علیه مؤمنین توطئه‏ هایى مى‏ کردند. آنها هم آرام صحبت

    مى‏ کردند تا دیگران نشنوند، مؤمنان هم از این درگوشى گفتن‏ها ناراحت مى‏ شدند. در آن موردى که مى‏ خواستند با پیغمبر اکرم(ص) خصوصى صحبت کنند، آیه‏ اى نازل شد: کسانى که مى‏ خواهند با پیغمبر درگوشى صحبت کنند، باید صدقه‏ اى بدهند. آن وقت اجازه داده مى ‏شود که با پیغمبر صحبت کنند؛ «فَقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْواکُمْ صَدَقَةً1» اما هیچ کس به این آیه عمل نکرد جز امیرالمؤمنین (ع) در روایتى دارد که ایشان یک دینار طلا داشتند، آن را تبدیل کردند به چند درهم نقره، و همه‏ ى آن‏ها را براى صحبت‏ هاى خصوصى با پیامبر اکرم‏(ص) به عنوان صدقه دادند اما بعد از آن هیچ کس دیگر صحبت خصوصى با پیغمبر را درخواست نکرد، بعد آیه نسخ این حکم نازل شد. حالا که ابا دارید از این‏که صدقه‏ اى بپردازید دیگر نمى‏ خواهد صدقه بدهید؛ تکلیف از شما برداشته شد2. بعد در روایات شیعه و سنى وارد شده که یکى از ویژگى‏ هاى امیرالمؤمنین‏(ع) این است که تنها کسى است که به این آیه‏ ى شریفه عمل کردند، نه قبل از ایشان و نه بعد از ایشان کسى عمل نکرد و نخواهد کرد. در مورد آن درگوشى‏ ها و صحبت‏هاى خصوصى هم که افراد مى‏ کردند و موجب حزن مؤمنین مى‏ شد و گاهى مى‏ خواستند توطئه بکنند، آیه‏اى نازل شد که «فَلا تَتَناجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ3»؛ اگر صحبت خصوصى‏ مى‏ کنید حتما در مورد کارهاى خیر یا براى کار خیرى باشد که مى‏ خواهید دیگران متوجه نشوند. یعنى درگوشى گفتن فى حدّ نفسه در میان جمع منفى است، خلاف ادب است، مگر ضرورتى باشد.اصل این است که در میان جمع کسى درگوشى صحبت نکند تا موجب توهّم نشود.

    مناجات انسان با خدا

    گاهى انسان یک حالى پیدا مى‏ کند که مى‏ خواهد با خدا بلند صحبت کند، و گاهى نه، حالش جورى اقتضاء مى‏ کند که آرام و خصوصى صحبت کند. مثلاً آدم وقتى مى‏ خواهد به گناهان خودش اعتراف کند، به طور قاعده دوست ندارد دیگران متوجه شوند. گفتگوهاى دیگرى هم هست که ناشى از شدت محبت است، گفتگوهاى محبّت‏ آمیز هم طبعش این نیست که بلند میان مردم داد کشیده بشود. این گفتگو، گفتگویى خصوصى است. «میان عاشق و معشوق رمزى است» این جا هم جاى مناجات است.

    تفاوت نجوا با ندا

    اما گاهى اقتضاء مى‏ کند که آدم در یک گرفتارى و ناراحتى خدا را صدا بزند، کانّه از خدا دوریم! صدا مى‏ کنیم که خدایا کجایى به داد من برس؛ اینجا ندا مى‏ کند، جامع هر دویش دعاست، چه به صورت بلند باشد و چه به صورت آهسته، خصوصى باشد یا عمومى، همه‏ اش دعا هست. اما در موردى که آدم خودش را در حالت دورى تصور مى ‏کند آنجا ندا هست. در مناجات شعبانیه مى‏ گوید: «الّلهم صل على محمد و آل محمد، واسمع ندائى اذا نادیتک»؛ وقتى نداء مى‏ کنم، فریاد مى ‏زنم، به فریاد من توجه کن. روایتى هم هست که حضرت موسى‏(ع) از خداى متعال سوال کرد «أَ بَعِیدٌ أَنْتَ مِنِّی فَأُنَادِیَکَ أَمْ قَرِیبٌ فَأُنَاجِیَکَ فَاَوْحَى اللهُ اِلَیْهِ اَنَا جَلیسُ مَنْ ذَکَرَنىَ ... »؛ خدایا نزدیک هستى تا درگوشى با تو صحبت کنم، یا دور تا فریاد بزنم. خطاب شد که من از همه به تو نزدیک‏ترم.

    رمضان، سحر و مناجات

    اصل مناجات در روایات مورد تأکید قرار گرفته است به خصوص در ماه رمضان. روایتى از امیرالمؤمنین‏7 نقل شده که خطاب به روزه‏ دار فرمودند: «ایها الصائم اِنّک فى شهرٍ صیامک مفروض...» تا فرمودند «و اصواتک فیه مسموعة و مناجاتک فیه مرحومة5»؛ در این ماه صداهاى تو شنیده مى‏شود. گاهى افراد در حدّى هستند که حرفشان قابل اعتنا نیست، فرض کنید در مجلسى بچه ‏اى یا سفیه ى، حرفى یا دادى بزند، خُب کسى توجه نمى‏ کند، اینجا 

    مى‏ گویند این، صوت مسموعى ندارد، گوش به حرفش نمى‏ دهند. پناه مى‏ بریم به زمانى که انسان در مقابل خداى متعال به یک حالى بیفتد که خدا به او اعتنایى نکند، هر چه داد هم بزند، مورد توجه قرار نگیرد. ولى گاهى است که خداى متعال در یک شرایط خاصى یک اذن عامى

    مى‏ دهد یا بخصوص مردم را دعوت مى‏ کند که بیایید حرف بزنید، من مى‏ شنوم، توجه مى ‏کنم. این مضمون در دعاها زیاد وارد شده که گاهى گناهان انسان موجب مى‏ شود صدایش شنیده نشود، خدا توجهى به حرفش نکند. آن وقت از خدا مى‏ خواهد که این حجاب گناه را از میان بردارد. ماه رمضان، ماهى است که صداها شنیده مى‏ شود، خدا به بندگانش توجه مى‏ کند، هر قدر هم شایستگى نداشته و آلوده باشند، در عین حال خدا از فضل و کرم خودش صداى آنها را مورد توجه قرار مى‏ دهد. «و مناجاتک فیه مرحومة»؛ مناجاتى که انسان مى‏ کند در این ماه با رحمت الهى مواجه مى‏ شود.

    در اوقات دیگر هم غیر از ماه رمضان وقت سحر خیلى سفارش به مناجات شده است. در نیمه‏ ى شب، موقعى که چشم‏ها خواب است و صداها خاموش، اگر به خداى متعال توجه پیدا کنیم و با او صحبت کنیم خداى متعال مى‏ فرماید: «لبیک» کسى که در نیمه‏ ى شب با خدا مناجات کند، ((أَثْبَتَ اللَّهُ النُّورَ فِی قَلْبِهِ6)). خدا نور را در دلش ثابت مى‏ دارد. دلش ظلمانى نمى‏ شود.

    نجواى با محبوب‏

    به‌طور طبیعى هر کسى دوست دارد با اشخاص بزرگ مخصوصاً اشخاصى که دوستشان دارد صحبت خصوصى داشته باشد یا اگر رابطه‏ ى عاطفى بین دو نفر باشد، خیلى دلش مى‏ خواهد که تنهایى و خصوصى با او صحبت کند، هر چند چیزى هم از او نخواهد. همین صحبت کردن با او موضوعیت دارد. بطور طبیعى مؤمن و کسى که عظمت خدا را درک مى‏ کند، نعمت‏هاى خدا را مى‏ شناسد و مى‏ داند که چقدر به او رأفت و رحمت دارد، باید دلش بخواهد با خدا صحبت کند. ولى متأسفانه بسیارى از اوقات اراده‏اى در آدم پیدا نمى ‏شود و چندان علاقه‏ اى ندارد که جاى خلوتى برود و با خدا صحبت کند. در ماه مبارک رمضان که بهار دعا و مناجات است - بنده خودم را عرض مى‏ کنم - اگر یک دعاى افتتاحى، دعاى ابوحمزه ‏اى مى‏ خوانیم براى خالى نبودن عریضه است تا ثوابى ببریم. اما اینکه آدم علاقه داشته باشد که بنشیند با خدا درد دل کند و خصوصى صحبت کند، این حال همیشه پیدا نمى ‏شود. اگر الان به شما بگویند که هر کدام از آقایان، مایل هستند یک وقت خصوصى، پنج دقیقه، بروند تهران با مقام معظم رهبرى خصوصى صحبت کنند، کیست که داوطلب نشود؟ همه داوطلب مى‏ شوند، مسابقه مى‏ گذارند. چرا؟ او شخصیت عظیمى است، دوست داشتنى است. آدم کسى را که دوست دارد دلش

    مى‏ خواهد با او صحبت کند، حالا ضمناً اگر یک درخواستى هم داشت عرض مى‏ کند؛ درخواستى هم نداشت، همین صحبت کردن برایش مطلوبیت دارد. چطور ما با خدا این گونه نیستیم؟ با اینکه خدا خودش دعوت مى ‏کند که بیایید، با من خصوصى صحبت کنید، من فورى جوابتان را مى‏ دهم. وقتى نیمه شب بنده مى‏ گوید «یا رب»، خدا مى‏ گوید «لَبَّیْکَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ وَ تَوَکَّلْ عَلَیَّ أَکْفِکَ7»؛ از من درخواست کن تا به تو بدهم، بر من توکل کن تا کفایتت کنم. خوب، انسان یک چنین خدایى داشته باشد، او هم دعوت مى‏ کند، آن وقت ما ناز بکنیم و نرویم، خواب را ترجیح بدهیم. چرا؟ مسلّماً آفتى در ما است، ایمان این را اقتضاء نمى ‏کند.

    چرا از مناجات لذت نمى ‏بریم؟

    چه چیز موجب مى ‏شود که انسان دوست نداشته باشد با خدا مناجات کند؟ خدا خیلى جاها خودش فرموده که اگر کسانى، بعضى از ویژگى‏ ها را داشته باشند، من شیرینىِ مناجاتم را از کام آنها بر مى‏ دارم، «لَا أُذِیقُهُ حَلَاوَةَ مَحَبَّتِی»؛ روایتى از پیغمبر اکرم(ص) است که

    مى‏ فرمایند: «قال‏ الله سبحانه إذا علمت أن الغالب على عبدی الاشتغال بی نقلت شهوته فی مسألتی و مناجاتی9»؛ خدا مى ‏فرماید که اگر دیدم که بنده‏ ام اغلب‏ اوقاتش را صرف من

    مى‏ کند، به فکر من است، یعنى به فکر این است که چه تکلیفى دارد تا انجام بدهد، یا از چه نهى شده است که اجتناب کند - ممکن است لحظات و ساعاتى رفتارهاى نامناسبى هم داشته باشد - تمایلات او را سوق مى‏ دهم به طرف گفتگو و مناجات با خودم. به جاى اینکه تمایل به امور پست و حیوانى داشته باشد، اصلا علاقه‏ اش به این جهت مى‏ شود که با خدا صحبت کند. این لطفى است که خدا به او مى‏ کند. اگر کسانى باشند که بیشتر اوقات یا خداى ناکرده همه‏ ى اوقاتشان، فکر لذائذ دنیا باشند؛ فکر این هستند که چه غذایى لذیذتر است، چه جایى مناسب‏تر است، چه لباسى زیباتر، چه فیلمى لذتبخش‏ تر است، مجالست با چه کسى شیرین‏ تر است، چه پست و مقامى مى‏ توانند به دست بیاورند، خدا هم اجازه نمى‏ دهد که با او مناجات کنند.

    دوستان من را با دنیا چه کار؟!

    خداى متعال به حضرت داوود(ع) وحى فرمود: «ما لأولیائی و الهمّ بالدنی10»؛ دوستان من را با فکر دنیا چه کار؟ چرا کسانى که ادّعاى دوستى من مى‏ کنند، همّ و غمّشان به امور دنیا تعلّق مى‏ گیرد؟ نیازهایشان را من برطرف مى ‏کنم، چرا آنها غصّه ‏اش را مى‏ خورند؟ «إن الهم یذهب حلاوة مناجاتی من قلوبهم»؛ همّ و غمّ دنیا حلاوت مناجات را از آنها سلب خواهد کرد. اگر گاهى هم موفق شوند با حال کسالت دعاى ابوحمزه‏اى بخوانند، حلاوتى درک نمى ‏کنند، دعایى

    مى‏ خوانند براى اینکه ثوابى ببرند. حداکثر به امید اینکه گناهشان آمرزیده شود. امّا اینکه لذّت ببرند و دنبال این بگردند تا فرصت مناجات پیدا کنند موفق نخواهند شد. روایت دیگرى هست که براى ما کوبنده ‏تر هست! از احادیث قدسیه است که ناقلش حضرت صادق‏(ع) است. فرمود: «أَوْحَى اللَّهُ إِلَى دَاوُدَ(ع) لَا تَجْعَلْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ عَالِماً مَفْتُوناً بِالدُّنْیَا فَیَصُدَّکَ عَنْ طَرِیقِ مَحَبَّتِی فَإِنَّ أُولَئِکَ قُطَّاعُ طَرِیقِ عِبَادِیَ الْمُرِیدِینَ11»؛ خداى متعال به حضرت داوود وحى کرد یا داوود میان من و خودت عالِم دنیا زده را واسطه قرار نده. کسى که شیفته ‏ى دنیاست، ولو عالِم باشد، مقامات علمى بالا هم داشته باشد، چنین عالمى راهزن دلهاى دوستان من است. بندگانى که مى‏ خواهند به طرف من بیایند، راهنما مى‏ خواهند. خیال مى‏ کنند چون این عالِم است مى ‏تواند راهنمایشان باشد، اما خبر ندارند که این دزدى است که با چراغ آمده. بعد

    مى‏ فرماید: عقوبتى که براى اینها در نظر گرفتم، کمترینش این است که حلاوت مناجاتم را از دل اینها بر مى‏ دارم. عالِمِ دنیازده، شیرینى مناجات خدا را درک نمى‏ کند و طبعاً نمى‏ تواند دیگران را به سوى خدا راهنمایى کند. سخن آخر این که ما اگر خودمان لیاقتى نداریم، به گدایى درِ خانه‏ ى اهلبیت و به برکت شفاعت آنها، مورد عنایت الهى قرار بگیریم تا حال مناجاتى، حال توبه ‏اى، حال عبادتى پیدا کنیم. آلودگى ‏هایمان شسته شود و از این ماه شریف، پاک و پربار بیرون برویم، انشاءالله.

    پی‌نوشت‌ها:

    1. مجادله / 12.

    2. ر.ک: بحار الانوار، ج 30، ص 376.

    3. مجادله / 9.

    4. وسائل‏الشیعة، ج 1، ص 311.

    5. فضائل‏الأشهرالثلاثة، ص 107.

    6. مستدرک‏الوسائل، ج 5، ص 207.

    7. مستدرک الوسائل، ج‏5، ص‏207، روایت 5708.

    8. مستدرک‏الوسائل، ج 12، ص 36.

    9. بحارالأنوار، ج 90، ص 162.

    10. بحارالأنوار، ج 79، ص 143.

    11. الکافی، ج 1، ص 46.

    درس گفتارهای آیت الله مصباح یزدی در تفسیر مناجات خمس عشره/

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ خرداد ۹۴ ، ۲۰:۵۷
    یاسین

    یا صاحب الزمان (عج)

    این روزها نوای دلم مادری تر است

    هرکس که یار من بشود یار حیدر است

     گاهی شما شبیه بمن گریه می کنید

    در فاطمیه اشک شما فاطمی تر است

    ای صاحبان ناله خدا خیرتان دهد

    سوز شما هماره تسلّای مادر است

     در خیمه ام اقامه عزایش که می کنم

    مهمانِ روضه ام ز علی تا پیمبر است

     یاد شکسته پهلوی او می کُشد مرا

    زهرا فرشته ای است که بی بال و بی پر است

    تا گریه می کنم که چرا قامتش خمید

    احساس می کنم که چنان سایه بر سَر است

    آری خودش تسلّیِ غمدیدگان شود

    با اینکه چشم پر گُهرم حوض کوثر است

     هرگاه یاد درد دل مجتبی کنم

    اسرار او به پیش نگاهم مُصَوّر است

    مادر! هنوز خیمه نشینِ تو مانده ام

    گویی هنوز معرکة کوچه و در است

    ای مادرم! دعا کن و یا منتقم بخوان

    اَمَّن یجیب گو که مُجیب تو داور است

    طی می کنم ز کعبه مسیر مدینه را

    از کربلا شروع کنم زخم سینه را

    محمود ژولیده

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ خرداد ۹۴ ، ۲۳:۴۳
    یاسین

    امام زمان(عج)-مناجات

    به هر بهانه دلم میل یار دارد و بس

    هوای دیدن روی نگار دارد و بس

    جوانیم شده رنگ خزان ز هجرانت

    به وصل روی تو عاشق بهار دارد و بس

    مزن به رویم اگر دست من شده خالی

    مکن گله که : غلامم شعار دارد و بس

    اگر زمانه به طعنه ردم کند غم نیست

    که نوکرت دو جهان با تو کار دارد و بس

    کرم نما و قدم رنجه کن در این دل ما

    که باغ ما دو روان چشمه سار دارد و بس

    تمام هستی من مایه سوز عشق تو شد

    ولی دوباره هوای قمار دارد و بس

    دگر به آینه دل تو را نمیبینم

    که صحن آینه گرد و غبار دارد و بس

    خدا بدون رضایت مرا نمیخواهد

    گدا به نام کریم اعتبار دارد و بس

    زمین کرببلا وعده گاه نوکر‌هاست

    که درحریم حسین دل، قرار دارد و بس

                                                                                                                                       شاعر قاسم نعمتی

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ خرداد ۹۴ ، ۲۳:۰۵
    یاسین

    یکی از آداب مناجات

    گریه در حال دعا از عالیترین درجات آن می باشد. شخص دعا کننده باید کوششی کند که دعایش با گریه همراه باشد که دعا با این حالت اثرات فراوانی دارد.

     تضرع یعنی زاری کردن و  با التماس و تذلل از خدا چیزی خواستن و کرنش نمودن و یکی از آداب مستحسن در حال دعاست که ذات اقدس الهی می فرماید:

    پروردگارتان را با حال تضرع و در پنهانی بخوانید.(1)

    رسول خدا فرموده اند:

    هر گاه خداوند متعال، بنده ای را دوست بدارد، گرفتارش می سازد تا تضرع و زاری او را بشنود.(2)

    امام زین العابدین(ع) به حضور خدا عرضه می دارد:

    مرا جز تضرع به سوی تو و زاری در حضور تو، از عذاب تو نجات نمی بخشد.(3)

    در ضمن دعائی که در شب جمعه و شب عرفه وارد شده است چنین آمده است که:

    ... و نجات ندهید مرا از خشم تو جز زاری به سوی تو ...(4)

    در آنچه به حضرت موسی(ع) وحی شده، آمده است:

    ای موسی!به هنگامی که مرا می خوانی( به اقتضای درک عظمت و جلال من) ترسان و هراسان باش و روی خود را برای ( تضرع در حضور) من به خاک بمال ... و با گرامیترین اعضای بدنت  سجده به پیشگاه من آر. و با قلبی خائف و بیمناک( از جلال و کبریای من) به مناجات من بپرداز.(5)

    به حضرت عیسی(ع) وحی شده است که:ای عیسی مرا بخوان مانند غریق به گرداب افتاده ی غمناکی که فریادرسی ندارد.(6)

    گریه در حال دعا از عالیترین درجات آن می باشد. شخص دعا کننده باید کوششی کند که دعایش با گریه همراه باشد که دعا با این حالت اثرات فراوانی دارد.

    غسل در اشک نما که اهل طریقت گویند           پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز

    امیر المؤمنین علی(ع) فرمودند:

    گریه ی دیده ها و ترس دلها از رحمت خداست، چون آن را یافتیددعا را غنیمت بشمارید، زیرا دعای همراه با گریه و ترس مستجاب است.(7)

    حضرت صادق(ع) فرمود: چیزی نیست مگر آنکه برای آن کیل و وزنی است مگر اشکها، که قطره ای از آن دریایی از آتش را خاموش می کند، هنگامی که دیده اشکش را جاری کند. چهره ی صاحبش را سختی و ذلت نرسد و چون بجوشد خدا آن چهره را بر آتش حرام می کند و اگر گریه کننده ای در امتی بگرید، هر آینه به آن امت رحم خواهد شد.(8)

    امام چهارم در دعای ابوحمزه، به خداوند عرض می نماید:

    خدایا! یاریم نما تا برخود گریه کنم.(9)

    از رسول خدا(ص) نقل شده است که:

    خدایا! به من دو چشم اشکباری عنایت کن که سیلاب اشکشان سریع و پیاپی باشد.(10)

    به اندازه ای «گریه» در استجابت دعا موضوعیت دارد که اگر گریه حاصل نشد، خود را به گریه زدن و حتی کمک گرفتن از یادآوری مصائب از دست رفتگان برای حصول گریه جایز دانسته و سفارش شده است.

    فردی خدمت امام صادق(ع) عرض کرد:

    می خواهم دعا کنم و میل دارم که اشکی هم بریزم ولی گریه ام نمی آید. بعضی از مردگان نزدیکم را به یاد می آورم. قلبم رقت پیدا می کند ومی گریم. (11)

    آیا این کار جایز است؟

    امام فرمودند: آری، یاد آور. پس هنگامی که قلبت رقت یافت و گریه کردی دعا کن و بخوان پروردگار تبارک و تعالی را.

    در حدیث دیگر آمده است؛ سعید بن یسار گوید:

    به امام ششم عرض کردم: در هنگام دعا، گریه ام نمی آید ولی تباکی می کنم.( یعنی حالت گریه به خود می گیرم.)، آیا همین اندازه کافی است؟

    فرمود: آری، اما کوشش کن اشکت جاری شود،هر جند به اندازه ی سر مگسی باشد.(12)

    امیر المؤمنین(ع) در دعای کمیل به خداوند متعال عرضه می دارد:

    مورد مهربانی خودت قرار ده کسی را که سرمایه اش امید و ساز و برگش گریه است.(13)

    همچنین در دعای صباح امیرالمؤمنین(ع) آمده است:

    بار خدایا! روان ساز به هیبت خود، از گوشه های دیدگانم، اشکهای سوزان.(14)

    امام حسین(ع) می فرماید: وارد نشدم بر پدرم علی(ع) مگر اینکه دیدم گریان است.(15)

    حضرت زین العابدین(ع) در فرازی از دعای شانزدهم صحیفه ی سجادیه « دعای درخواست عفو و گذشت از گناهان»به خداوند عرضه می دارد.

    ای خدای من! اگر آن قدر به درگاهت گریه کنم که مژگان دیدگانم همه فرو  ریزد و چنان ناله و فریاد زنم که صدایم قطع شود و آن قدر در طاعتت به پابایستم که قدم هایم متلاشی گردد و چندان در حضورت به رکوع دوم که ستون فقراتم در هم شکند و چندان در حضورت به سجده در افتم تا آنکه حدقه ی چشمانم بیرون افتد و اگر خاک زمین را همه ی عمر بخورم و تا پایان عمرم آب گل آلود بنوشم و در خلال این احوال، همه را به ذکر تو مشغول باشم تا زبانم از تکلم فرو ماند و آنگاه از شرم و حیا به اطراف آسمان تو سر بلند نکنم، با این کارها هنوز مستوجب و مستحق محو یک گناه از معاصی بسیار خود نخواهم بود.(16)

     

    پی نوشت ها:

    1_(سوره اعراف، آیه 55)

    2_(توبه، شرحی از دعای 31 صحیفه سجادیه، ص88 به نقل از المحجة البیضاء، ج2، ص 293)

    3_(صحیفه ی سجادیه، دعای 48)

    4_(مفاتیح الجنان، اعمال شب جمعه)

    5_(توبه، شرحی از دعای 31 صحیفه سجادیه، ص 88به نقل از اصول کافی، ج8،ص44)

    6_(همان، ص89، به نقل از اصول کافی، ج8،ص 138)

    7_(شرح دعای کمیل، ص 445،به نقل از مکارم الاخلاق، ص317، میزان الحکمه، ج2، ص 536)

    8_(همان، ص 446،به نقل از بحار، ج90، باب 19، حدیث 14)

    9_(مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه ثمالی)

    10_(توبه، ص 94، به نقل از المحجة البیضاء، ج7،ص 280)

    11_(قرآن صاعد، ص 151، وسائل الشیعه، باب 29، ح4)

    12_(همان، وسائل الشیعه، باب 19، ح2، اصول کافی، باب البکاء، ص 397)

    13_(دعای شریف کمیل)

    14_( مفاتیح الجنان، دعای صباح حضرت امیر(ع))

    15_(آیین نیایش، ص 221، به نقل از ارشاد القلوب)

    16_(صحیفه ی سجادیه، دعای شانزدهم)

    211008

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ خرداد ۹۴ ، ۰۰:۲۱
    یاسین

    یا هو

    اسلام که شد جهانی از وحدت بود
    دین رمز بقاء عزت و قدرت بود
    صبر علی و صلح حسن جنگ حسین
    از بهر بقای وحدت امت بود
    -------
    ما جز خدا به غیر توکل نمی کنیم
    ما جز به اهل بیت توسل نمی کنیم
    باید دراین زمانه ولایت مدار بود
    ورنه به هیچ جای جهان گل نمی کنیم
    ما ذاکریم نه، همه سرباز رهبریم
    هر جا که امر کرد تأمل نمی کنیم
    هرکس که در مقابل آقا بایستد
    در هر لباس و پست تحمل نمی کنیم
    ======
    وگرنه دست خداست بر سر ما
    وگر نه لطف علی است یاور ما
    از چه رو با تمام توطئه ها
    در امان مانده است کشور ما
    این همه لطف چهارده معصوم
    این همه التفات داور ما
    هست از احترام این شهدا
    هست از آبروی رهبر ما
    که جهان مات مانده در کارش
    یارب از هربلا نگهدارش

                                                                استاد اکبر زاده

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۷ خرداد ۹۴ ، ۲۳:۱۸
    یاسین

    عید میلاد منجی عالم بشریت تبریک و تهنیت باد .

    مراسم جشن ولادت باسعادت آخرین ذخیره هستی حضرت ولی عصر (عج) در حرم مطهر امام زاده محمد عابد اراک برگزار گردید .

    در این مراسم حضرت حجت الاسلام والمسلمین سید احمد دارستانی به سخنرانی پرداختند . و در ادامه مداح اهل بیت( ع )حاج محمد هادی طیبی مولودیه خوانی نمودند و توسط خادمین حرم مطهر و مردم ولایت مدار شهرستان اراک ظریح مطهر گلباران گردید .

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ خرداد ۹۴ ، ۱۲:۲۳
    یاسین

     

    یا صاحب الزمان(عج) 

     

    باده ز دست ساقی امشب چشیدنی است
    ناز نگارزاده ی امشب خریدنی است
    امشب جمال یوسف زهرا چه دیدنی است
    از عاشقان وصف جمالش شنیدنی است
    این دلبری است کز همه ی دلبران سر است
    این دلبر از سلاله ی ساقی کوثر است
    ای وارث علوم پیمبر خوش آمدی
    ای صاحب شجاعت حیدر خوش آمدی
    امّیدِ قلب حضرت مادر خوش آمدی
    صاحب زمان! حضرت دلبر خوش آمدی
    جنت ز عطر و بوی تو آقا معطر است
    از یمن مقدمت همه عالم منور است
    ایران که هیچ،کل جهان کشور شماست
    اصلا تمام إنس و ملَک لشکر شماست
    سردار قدس کشور ما قنبر شماست
    سید علی خامنه ای اشتر شماست
    "بی شک امید و رهبر سید علی تویی"
    پشت و پناه و یاور سید علی تویی
    دیگر در این بساطِ دلِ من جز آه نیست
    دیگر کسی شبیه منِ رو سیاه نیست
    در پرونده ام به غیر خطا و گناه نیست
    امّید من به غیر نگاه تو شاه نیست
    من را بخر برای خودت یابن فاطمه
    با خود ببر برای خودت یابن فاطمه
    تنها ترین مسافر صحرا ظهور کن
    آرامش و قرار دل ما ظهور کن
    آقا بیا به خاطر زهرا ظهور کن
    اصلا بحق زینب کبری ظهور کن
    هر صبح و هر مساء تو گریان زینبی
    خود گفته ای به ما که پریشان زینبی

    شاعر : علی سپهری 
    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ خرداد ۹۴ ، ۱۳:۱۹
    یاسین

     

    امام زمان(عج)-ولادت

    قدسی نفسان به عرش غوغا کردند

    بزمی زسرور و عشق برپا کردند

    در بین زمین و آسمان با شادی

     طاووس بهشت را تماشا کردند

     

    دلدار موید است  مهدی

    سردار سر آمد است مهدی

    یوسف نرسد به گرد راهش

    چون عین محمد است مهدی

     

    رفت از رخ ماه گرد امشب

    برد از دل شیعه درد امشب

    آن دلبر و شاهد حجازی

    در سامره جلوه کرد امشب



    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ خرداد ۹۴ ، ۱۲:۵۱
    یاسین


    ای مسیح آل پیغمبر سلام 

    یا صاحب الزمان ادرکنی

     دل شود امشب شکوفا در زمین
    می زند لبخند شادی بر زمین

    آسمان ِ دل تبسم می کند
    روی ماهت را تجسم می کند

    ای مسیح آل پیغمبر سلام
    انتهای سوره ی کوثر سلام

    ای کتاب راز های مرتضی
    یادگار حضرت خیرالنسا

    ای صفات تو صفات انبیا
    حاصل جمع ِ تمام اولیا

    ای قدم هایت صراط المستقیم
    حافظ آیات قرآن کریم

    ای امام صالحان در روی خاک
    اکفیانی اکفیان روحی فداک

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ خرداد ۹۴ ، ۰۰:۳۷
    یاسین

                                                        امام زمان(عج)

    ای بهشت سامره! امشب جهان آرا شدی

    بند اول

    آسمان امشب جمال حق تعالی را ببین

    نیمۀ ماه محمد، ماه زهـرا را ببیـن

    بـرفراز دست مولانـا امام عسگری

    ماه نـرگس، آفتاب عالم آرا را ببیـن

    پای تا سر، سر به سر، آئینه شو آئینه شو

    چون شدی آئینه آن رخسار زیبا را ببین

    با همه سیّارگان دور زمین آور طواف

    آفتابِ بـامدادِ عـرشِ اعـلا را ببیـن

    روح شو، بـر بـام شهر سامره پرواز کن

    چشم شو، خورشید غایب از نظرها را ببین

    بـر فـراز مهـد مهدی پر بزن پـرواز کن

    لحظه لحظه شمع جمع آل طاها را ببین

    همچو نرگس با گل لبخند از هم باز شو

    در ریاض نور، حسن حق تعالی را ببین

    ای چراغ ماه، از خورشید زیباتر شدی

    غرق در انوار حسن حق ز پا تا سر شدی

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ خرداد ۹۴ ، ۲۲:۴۶
    یاسین

    یا حسین ابن علی نذر شما گشته قبول

    عطر گلهای بهشتی همه جا پیچیده

    خانه فاطمه چون خلد برین گردیده

    گل لبخند به لبهای حسین افتاده

    حق به لیلا پسری شبه پیمبر داده

    یا حسین ابن علی نذر شما گشته قبول

    این پسراشبه خلق است به اوصاف رسول

    دیگر از نام علی نیست تهی خانه تو

    اسم زیباش بود زینیت کاشانه تو

    خلق پیغمبری اش رونق اسلام شود

    همه ی حسن در او کامل و اتمام شود

    قد و بالاش دل خسته ی تو شاد کند

    روی زیباش جهان را علی آباد کند

    صوت قرآن علی جان به خلایق بخشد

    عمر جاوید به هر عاشق صادق بخشد

    در شجاعت مثل کامل جدش حیدر

    این علی در عظمت هست علی اکبر

    تا که مشتاق شدی رویت پیغمبر را

    به تما شا بنشین روی علی اکبر را

    این علی هدیه ای از خالق سرمد باشد

    یادگاری زکمالات محمد (ص) باشد

    یا علی ابن حسین بن علی ای آقا

    مرحبا ، بر همه خوبان جهان فخر نما

    رخ تو آینه ی دلبری پیغمبر

    قد و بالای تو تصویر صفات حیدر

    در همه نسل بشر تو مثل اعلایی

    چه بگویم ؟ تو رسول و علی و زهرایی

    تو نه تنها صفت حیدر و طاها داری

    « آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری»

    تو به خوبی و صفا یوسف یوسف هستی

    از صفات علی و خلق محمد (ص) مستی

    *****

    پدرت دروجنات تو نبی می بیند

    مادرت از حرکات تو علی می بیند

    همه اهل حرم مات کمالات تواند

    عاشق صوت خوش و محو بیانات تواند

    هر که را میل به دیدار پیمبر باشد

    به تماشای تواش شوق فزونتر با شد

    زینب از دیدن تو چشم نمی پوشاند

    گویی از زلف تو اسرار مگو می خواند

    پدرت عشق به ره رفتن تو می ورزد

    می کند سیر، تماشا و گهی می لرزد

    توگلی ازچمن کوثر و احمد هستی

    حاصل عمر حسین ، عین محمد (ص) هستی

                                                        شاعر : عارف


    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ خرداد ۹۴ ، ۱۲:۵۰
    یاسین

    تو سیف اللّهی و از حیدر کرار دل بردی

    الا ای ماه شعبان! ماه احمد را تماشا کن
    جمال بی‌مثال حیّ سرمد را تماشا کن
    در اقطاع زمین خلد مخلّد را تماشا کن
    محمّـد را محمّد را محمّد را تماشا کن
    ولادت یافت با حُسن رسول الله، زیبایی
    جمـال ماه لیلا را ببین با چشم زهرایی

    مبارک باد بر ثارالله‌ این جانِ حسین است این
    ببوسیدش بخوانیدش که قرآن حسین است این
    دُرِ دریای رحمت زیب دامان حسین است این
    چراغ ماه، یا خورشید تابان حسین است این؟
    شگفتـا در جمـال او جمـال کبریا بینم
    حسن بینم علی بینم نبی بینم خدا بینم
    ****

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ خرداد ۹۴ ، ۱۲:۳۷
    یاسین

    خوش آمدی دلبر لیلا

    ای اهل سماوات بریزید ستاره
    میلاد محمّد شده تکرار دوباره
    امشب همه والشمس بخوانید
    از پارۀ دل گل بفشانید
    یوسف زهرا علی اکبر
    خوش آمدی علی‌اکبر
    ****

    ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ خرداد ۹۴ ، ۱۲:۲۰
    یاسین

    اخبار مداحی

  • ۵۶۵ نمایش
  • اولین آزمون بهسازی مداحان عتبات عالیات استان مرکزی برگزار گردید

     

    اولین آزمون بهسازی مداحان عتبات عالیات با توجه به برنامه ابلاغ شده از طرف مدیریت جذب و ساماندهی  معاونت فرهنگی بعثه مقام معظم رهبری در سازمان حج و زیارت امروز ساعت 30/9 صبح در سالن آزمون دانشگاه آزاد اسلامی اراک برگزار گردید .

    حضرت حجت الاسلام والمسلمین آخوندی ضمن عرض خیر مقدم  و آرزوی موفقیت برای حاضرین و شرکت کنندگان در آزمون اعلام فرمودند . برای اولین بار و با پیگیری های به عمل آمده  آزمون مداحان در استان برگزار گردیده است . که امید است انشاء الله منشاء خیر باشد .

    در ادامه جناب آقای صدری  مسئول برگزاری آزمون ضمن قرائت دستور العملها ی  آزمون یادآور شدند دوستانی که در این آزمون حداقل به 60% از سئولات پاسخ ندهد تجدید و دو ماه بعد مجددآً می توانند در آزمون شرکت نمایند .

    ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ خرداد ۹۴ ، ۱۱:۵۱
    یاسین